site : 1st primary school of lixouri kefalonia

η ιστοσελίδα μας και το ιστολόγιό μας ανανεώνονται καθημερινά...
Εορτολόγιο  
τα κανάλια μας live , (πατήστε εδώ για να τα δείτε )
Μετάφραση site (translate)

Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κύριο Μενού:


Eirhnh

θεατρικά





ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ: ΕΙΡΗΝΗ

(διασκευή: Δημήτρης Ποταμίτης)
Προσαρμογή για το Δημοτικό σχολείο Αλάμπρας:
Άντρη Περικλέους Ονουφρίου.
Μουσική: Σύνθεση και επένδυση:
Λούλα Χαραλάμπους


Παρουσιάστρια: Κυριακή Μαρκουλή
Υπηρέτης 1:Δημήτρης Κουνούπης
Υπηρέτης 2:Χρήστος Ιακώβου
Υπηρέτης 3:Αλέξαντρος Χαραλάμπους
Υπηρέτης 4:Ηλίας Νικολάου
Υπηρέτης 5:Χρήστος Σκορδής
Τρυγαίος: Αντρέας Κουνούπης
Κόρη1: Ανδρομάχη
Κόρη 2: Μαρία Παφίτη
Σκαθάρι: Χρήστος Χρήστου
Ερμής: Άννινος λοίζου
Πόλεμος:Νικόλας Κωνσταντίνου
Παιδί 1:Στυλιανή Μιχαήλ
Παιδί 2:Λούκας Κουνούπης
Παιδί 3: Ραφαέλα Χαραλάμπους
Παιδί 4: Κυριάκος Σταυρινίδης
Παιδί 5: Στέλιος Σάββα
Παιδί 6: Έλενα Τόλα
Παιδί 7: Φραγκούλα Μιχαήλ
Ειρήνη: Τατιάνα Πασιάδου
Οπλοπώλης 1: Ηλίας Κούτσιος
Οπλοπώλης 2: Αντώνης Λουκά
Οπώρα: Χριστίνα Χ»Θεοδώρου








-01- ΝΤΑΡΙ ΝΤΑΡΙ Εισαγωγική μουσική.

Μπαίνουν οι πέντε υπηρέτες μέσα, χορεύουν στο ρυθμό της μουσικής . Ο ένας ζυμώνει σε μια σκάφη που έφερε μαζί του, οι άλλοι τον γλωσσοτρώνε με παντομίμα. Ο ζυμωτής κάποια στιγμή κουράζεται και σταματάει.
(Το σκαθάρι μουγκρίζει)
Υπηρέτης 1: Την πίτα για το σκαθάρι μας... Εμπρός, τι κάθεστε; Ζυμώνετε βρε!......
Υπηρέτης 2: Κι άλλη; Καλά, κι αυτή που τώρα δα του πήγες; Δεν χόρτασε παναθεμά το;
Υπηρέτης 3: Μα δεν την έφαγε. Της δίνει μια χλαπ, νάτηνε κάτω. Ζύμωνε, ζύμωνε και γρήγορα. (το σκαθάρι μουγκρίζει).
Αχ συμφορά μου, θέλει κι άλλη το σκασμένο. Ζύμωνε, ζύμωνε πολλές πιτούλες....
Υπηρέτης 4: « Ζύμωνε, ζύμωνε......». Μα βρε αδερφέ μ’ έπνιξε η βρόμα, πώς να ζυμώσω; Άκου ν’ αρέσουν στο σκαθάρι μας οι πίτες από κοπριά και ούρα!.... Ναι καλοί μου άνθρωποι. Εμ βέβαια, τέτοιο σκαθάρι που’ ναι , τέτοιες πίτες θα του αρέσουν. Και εμείς οι καημενούληδες τι να κάνουμε; Ό,τι θέλει ο πελάτης.
Δε με πιστεύετε, έτσι; Ελάτε εδώ στη σκάφη να μυρίσετε κι αν δεν βρωμοκοπήσετε.....
Υπηρέτης 5: Σκάσε και ζύμωνε. Το σκαθάρι μας πρέπει να φάει να μεγαλώσει.
Υπηρέτης 1: Μ’ έπνιξε η μπόχα. Άααα!..... δεν αντέχω πια. Τέρμα οι πίτες.
Υπηρέτης 2: Για δώσ’ μου δω τη σκάφη. Θα του την πάω μέσα ολάκερη. Να φάει να χορτάσει...
Υπηρέτης 3: Και να σκάσει ! Α μα πια. Παρ’ τη. Στον αγύριστο κι αυτή κι εσύ μαζί της. Πωωωωω πω τι βρόμα, τα ρουθούνια μου υποφέρουν.
Υπηρέτης 4: Παιδιά, μήπως ξέρετε πού πουλάνε μύτες, μύτες που να μην έχουν ρουθούνια να πάω ν’ αγοράσω μια; Αχ ! Αχ ! Πιστέψτε με χειρότερη δουλειά απ’ το να ζυμώνεις πίτες για σκαθάρι δεν υπάρχει.
Υπηρέτης 5: Είναι καλομαθημένο βλέπετε το άτιμο. Τις θέλει καλοζυμωμένες σαν φραντζόλες.(αφουγκράζεται) Τι γίνεται; Να έσπασε άραγε από το πολλή φαϊ; Πολλή ώρα ν’ ακουστεί. Ποιος ξέρει;
Υπηρέτης 1: Για να ρίξουμε ένα βλέφαρο στη πόρτα. Αλλά σιγά για να μη μας πάρει χαμπάρι..... Χάφτες μωρέ, χάφτες! Ποτέ μη σταματήσεις, ώσπου να πλαντάξεις. Σα λυσσασμένο τρώει!.... Πω πω λαιμαργία!
Υπηρέτης 2: Όμως νομίζω πως σας οφείλουμε μια εξήγηση. Ναι, ναι! Λοιπόν, τώρα το έργο μας θα το εξηγήσω σ’ όλους: στα παιδιά, σ’ αντράκια, στους άντρες και στις ωραίες κυρίες και δεσποινίδες.

Υπηρέτης 3: ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΟΡΧΗΣΤΡΑ (Η ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥΤΟΥ)

Re- Sol- Re-
Μια φορά κι ένα καιρό τον πολύ παλιό καιρό.
Fa+ Sol- Re-
Μάλλωναν οι Έλληνες κάτι μου θυμίζει αυτό.
Re- Sol- Re-
Μάλλωναν τρωγόντουσαν κι ο Τρυγαίος τ’ αφεντικό
Fa+ Sol- Re-
το ‘πιασε μεγάλη τρέλα κι είχαμε τα σούρτα φέρτα.



Υπηρέτης 4: Τι; Όχι πιο μεγάλη α’ τη δική σας! Απ’ το πρωί ως το βράδυ κοιτάει τον ουρανό και τα βάζει με το Θεό. «Τι πας να κάνεις Θεούλη μου. Γιατί αφήνεις τον πόλεμο να ρημάζει την Ελλάδα; Στις πολιτείες κουκούτσι δε θ’ αφήσεις. Α, δε γίνεται. Πρέπει να βρω έναν τρόπο -λέει- ν’ ανέβω στον ουρανό να δω το Θεό, να του πω από κοντά... αυτοπροσώπως».

Υπηρέτης 5: ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Re-
Σκάλες στήνει σκαρφαλώνει και στα σύννεφα πηγαίνει
Re- Sol- Re-
Μα γλιστράει πέφτει κάτω τη ξερή κεφάλα σπάζει.
Re-
Ώσπου βρίσκει ένα μαμούνι ένα σκαθάρι ένα ζουζούνι
Re- Sol- Re-
μας το κουβαλάει σπίτι και με ύφος μας μιλάει.


«Αναλάβετε μου το, ταίστε μου το, παχύνετέ μου το θέλω να του κάνετε υπερτροφικό, να μεγαλώσει γρήγορα, να γίνει πελώριο, ν’ ανοίξει τις φτερούγες του και να με πάει καβάλα στον ουρανό».
Υπηρέτης 1: Μα τι βλέπω; Γειτόνοι, γειτόνοι τρέχτε, βοήθεια! Καλέ νάτο. Καλέ φτου του πώς μου ψήλωσε, πώς μου μεγάλωσε έτσι.
(Μουσική. Μπαίνει ο Τρυγαίος καβάλα σ’ ένα πελώριο σκαθάρι. Σκαθάρι ένα παιδί μεγαλόσωμο ντυμένο με μαύρη σακούλα απορριμμάτων παραφουσκωμένη από μέσα, ανάλογη μάσκα στο κεφάλι.)

Μπαίνει ο Τρυγαίος
ΜΙΑ Η ΑΝΟΙΞΗ Δ. Σαβόπουλου

ΤΡΥΓΑΙΟΣ:
Με το σκαθάρι μου, με το μαμούνι μου το ζωηρό,
πολύ ψηλά πετώ, πάω στα σύννεφα στον ουρανό.
Τρέμετε άνθρωποι τρέμετε Έλληνες το φοβερό,
το παντοδύναμο, το υπερσύχρονο αερόπτερο.

Σιγανούλια, μαλακούλια σκαθαράκο μου καλέ,
Πρόσεχε μικρό σκαθάρι και μη τρέχεις βρε τρελέ.
Έλα τώρα, έλα τώρα δείξε λίγο σεβασμό
τόσο θάρρος να μην παίρνεις είμαι ‘γώ τ’ αφεντικό.


Τρυγαίος: Μπρ... Μπρ... Σιγανούλια, μαλακούλια σκαθαράκο μου. Είπαμε αλλά όχι κι έτσι. ‘Ελα τώρα, δε θέλω αυθάδειες. Μην παίρνεις τόσο θάρρος με την πρώτη. Λάου λάου, αλλιώς δεν μας βλέπω καλά. Θα γκρεμοτσακιστούμε!
Υπηρέτης 2: Αφεντικό, τι τρέλα είναι πάλι και τούτη;
Τρυγαίος: Εσύ να το βουλώσεις.
Υπηρέτης 2: Δεν το βουλώνω, δεν το βουλώνω, δεν το βουλώνω. Εκτός αν μου πεις τι σημαίνουν όλα τούτα. Πού θες να πας τέλος πάντων άνθρωπέ μου;
Τρυγαίος: Μα στο θεό παιδί μου, στον ουρανό, πού αλλού;
Υπηρέτης 3: Κι ο λόγος;
Τρυγαίος: Να το ρωτήσω τι σκέφτεται να κάνει με τους Έλληνες και την Ελλάδα.
Υπηρέτης 4: Κι αν δε σου πει; Κι αν δε σου πει;
Τρυγαίος: Από το άλλο μου αυτί. Τότε θα του κάνω μήνυση πως προδίδει την Ελλάδα!
Υπηρέτης 5: Καλά βρε αφεντικό. Και δεν έβρισκες έναν άλλο τρόπο για να ταξιδέψεις;
Τρυγαίος: Πετούμενο άλλο στον ουρανό δεν υπάρχει. Βλέπεις το αεροπλάνο δεν ανακαλύφθηκε ακόμα.
Υπηρέτης 1: Και δηλαδή .... το πήρες οριστικά απόφαση να πάρεις των οματιών σου;
Τρυγαίος: Οριστικότατα!...
Υπηρέτης 2: (φωνάζοντας προς το σπίτι) : Ε! παιδιά, παιδί κορίτσια! ο μπαμπάς σας φεύγει και σας αφήνει. Πάει στον ουρανό καβάλα α’ ένα σκαθάρι. Θα γκρεμοτσακιστεί σίγουρα από κει πάνω. Ελάτε, εμποδίστε τον,
(Μουσική. Μπαίνουν οι κόρες του Τρυγαίου
Κόρη 1: (τραγουδά με ύφος μελοδραματικό):

ΜΕΝΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Μένω σε κάποια γειτονιά μια τρελή γειτονιά
κι ο Τρυγαίος ο μπαμπάς,
φεύγει τώρα μακριά στο θεό ‘κει ψηλά
στο σκαθάρι του πετά.

Μα αν μπαμπάκα τσακιστείς τι θα γίνω η ορφανή
μόνη μέσα στο χωριό.
Πώς σου ήρθε βρε μπαμπά το σκαθάρι αυτό
να το ζέψεις για άλογο.

REFRAIN
Ποιος θα με πάρει, ποιος θα ‘ρθει να ζητήσει
το χεράκι μου εμένα για να τον παντρευτώ,
Πως σου ‘ρθε να ζέψεις, το σκαθάρι αυτό
τόσο δρόμο να κάμεις για να βρεις το θεό.

Μένω σε κάποια γειτονιά μια τρελή γειτονιά
κι ο Τρυγαίος ο μπαμπάς,
φεύγει τώρα μακριά στο θεό ‘κει ψηλά
στο σκαθάρι του πετά.


Μα αν μπαμπάκα τσακιστείς τι θα γίνω η ορφανή
μόνη μέσα στο χωριό.
Πώς σου ήρθε βρε μπαμπά το σκαθάρι αυτό
να το ζέψεις για άλογο.

REFRAIN
Άσπρες κορδέλες πώς εγώ θα φορέσω
και νυφούλα να γίνω μέσα στην εκκλησιά.
Αχ βρε μπαμπάκα τι μυαλά κουβαλάς
το Βρωμοζουζουνάκι για άλογο καβαλάς.




Κόρη 2: ( Τραγουδά με ύφος μελοδραματικό )

ΚΛΩΤΣΟΣΚΟΥΦΙ

1. Φεύγεις χαρά μου φεύγεις βρε μπαμπάκα
πικρά θα κλαιν τα δυο μου μπλε ματάκια
πώς με αρνιέσαι λειώνω από λύπη
δεν θα γελάσουν πια τα δυο μου χείλη(δις).

REFRAIN
Πρόσεχε, πρόσεχε εκεί που πάεις
Μήπως πέ- μήπως πέσεις και μας χάσεις
Ποιος στολί- ποιος στολίδια θα χαρίζει
Ποιος αγά- ποιος αγάπη θα μου δίνει.

Δε σκέφτεσαι μπαμπάκα μου κι εμένα
χωρίς πατέρα και χωρίς κανένα
αν μείνω μόνη μου τι θα απογίνω
μέσ’ τη ζωή μονάχη θα αργοσβήνω. (δις)


REFRAIN
Πρόσεχε, πρόσεχε εκεί που πάεις
Μήπως πέ- μήπως πέσεις και μας χάσεις
Ποιος στολί- ποιος στολίδια θα χαρίζει
Ποιος αγά- ποιος αγάπη θα μας δίνει.

Τρυγαίος: (τις αγκαλιάζει στοργικά και τους γλυκομιλά)

ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΙ ΜΟΥ ΘΑ ΚΑΝΩ


1. Κόρες μου κοράσια εσείς καλές κορούλες
μη φοβάστε μήπως πέσει ο μπαμπάς.
Δέστε τι γερά κρατιέμαι απ’ την κεραία
και θα δείτε θα γυρίσω γρήγορα.(δις)

- Ρεφραίν -
Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω
και στο Δία θα πετάξω ως απάνω.
Είμαι άντρας και το κέφι μου θα κάνω
και θα πιω και δυο ποτήρια παραπάνω.

Μην ξεχνιέσαι μη, και τ’ άστρα κουτουλούμε!
(
σκοτάδι-φως. Στα σύννεφα έξω απ’ το παλάτι των Θεών)
Φτάσαμε! Ουφ! Ουφ! Πιφ Πιφ!
Έι... δεν είναι κανείς εδώ... Ε, τις πόρτες ανοίξτε.
Ερμής: (ξεπροβάλλοντας το κεφάλι του): Ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει
Τρυγαίος: Αλογοσκάθαρο! Τα σέβη μου!
Ερμης: (πιάνει τη μύτη του). Βρε βρομιάρη, βρε βρομερέ βρομιάρη, πρώτε μέσα στους βρομερούς βρομιάρηδες Βρομιάρη, πώς ήρθες εδώ πάνω αρχιβρομιάρη;
Τρυγαίος: Βρομιάρης.(συστήνεται)
Ερμής: Επώνυμο;
Τρυγαίος: Βουρλίδης.
Ερμής: Τόπος γεννήσεως;
Τρυγαίος: Βραβρώνα.
Ερμής: ΄Ελα, κόφτο. Άσε την πλάκα. Τ’ όνομά σου, αλλιώς κλάφτα Χαράλαμπε.
Τρυγαίος: Τρυγαίο με λένε, όχι Χαράλαμπο. Αμπελουργός απ’ το Μαρκόπουλο. Έξω απ’ την Αθήνα. Ξέρεις την Αθήνα της Ελλάδας... Την Ελλάδα της Ευρώπης... Της γης...Δεύτερος πλανήτης αριστερά μετά το 25 σύννεφο. Μπήκες τώρα;
Ερμής: Και τι γυρεύεις εδώ πάνω;
Τρυγαίος: Ήρθα να σου φέρω ένα δωράκι.
Ερμης: Δωράκι;
Τρυγαίος: Αμέ.
Ερμής: Λιποθυμώ, κρατήστε με. Καλώς μας ήρθες λοιπόν αγαπημένε.
Τρυγαίος: Α το συμφεροντολόγο! Τώρα δεν είμαι πια ούτε βούρλο ούτε βρομιάρης. Φώναξε τον αφέντη σου. Μπρος τράβα!
Ερμής: Τον αφέντη μου; Α, πολύ μακριά είσαι ακόμα απ’ το παλάτι του Θεού.
Τρυγαίος: Με δουλεύεις; Κι αυτό εδώ τι είναι;
Ερμής: Το μέχρι χθες παλάτι του. Από σήμερα όμως το πρωί μετακόμισε, βρήκε άλλο παλάτι.
Τρυγαίος: Και ποιος ο λόγος;
Ερμής: Θύμωσε πολύ με τους Έλληνες που άνοιξαν τα σπίτια τους και μπάσαν μέσα εκείνο το καταραμένο το βούρλο τον πόλεμο και διάλεξε ένα παλάτι στην άλλη άκρη του ουρανού, τόσο μακριά απ’ τη γη που Να μη σας βλέπει και να συγχύζεται ο άνθρωπος... ε, ο Θεός!
Τρυγαίος: Kαλά δε μου λες. Μια δεσποσύνη Ειρήνη, εσύ την ξέρεις;
Ερμής: Ειρήνη, Ειρήνη... Τη Ρηνούλα καλέ θα λέει. Καλέ το Ρηνιώ δεν ξέρω; Άχου η κακομοίρα.
Τρυγαίος: Γιατί κακομοίρα;
Ερμής: Την ήξερες;
Τρυγαίος: Απ’ έξω κι ανακατωτά.
Ερμής: Να την ξεχάσεις. Δεν νομίζω πως θα την ξαναδείς ποτέ σου.
Τρυγαίος: Γιατί; Πού πήγε;
Ερμής: (εμπιστευτηκά). Σε μια τρύπα ενός βράχου την έχει φυλακισμένη ο πόλεμος. Και γύρω γύρω πέτρες για να μην αποδράσει.
Τρυγαίος: Α τον αλήτη. Και πού ‘ναι ο βράχος;
Ερμής: Νάτος.
Τρυγαίος: Καημενούλα Ειρήνη. Και δε μου λες, αυτός ο γύφτος ο αλητήριος ο πόλεμος πού είναι;
Ερμής: Τριγυρνάει κάπου εδώ.
Τρυγαίος: Και με μας τους Έλληνες και με τις πολιτείες μας τι σκέφτεται να κάνει;
Ερμής: Να σας κοπανήσει. Όπως λένε και στην Κύπρο «έτσι κκελλέ έτσι ξιουράφι θέλει.»
Τρυγαίος: Να μας κοπανήσει;
Ερμής: Ναι, να σας κοπανήσει.
Τρυγαίος: Καλά και πώς;
Ερμής: Άκου! Αγόρασε ένα γουδί πελώριο κι έχει σκοπό εκεί μέσα να βάλει όλες τις πόλεις της Ελλάδας με κάμποσο σκορδάκι, να τις κοπανήσει, να τις κάνει σκορδαλιά. Μα σιωπή. Μου φαίνεται πως έρχεται. Κρύψου!
(Μουσική εμβατηριακή. Μπαίνει ο Πόλεμος μ’ ένα τσουβάλι που μέσα έχει τις πόλεις της Ελλάδας κι ένα πελώριο γουδί.




















-ΒΡΕ ΔΕΝ ΒΑΡΙΕΣΑΙ ΑΔΕΛΦΕ

Εμπρός παιδιά εμπρός παιδιά
ο πόλεμος φτάνει ξανά
σταθείτε όλοι προσοχή.
Τι γλέντι θα στηθεί εδώ
το αίμα θα ρουφώ εγώ
κι η γης απόψε θα χαθεί.

Μπρος φέρτε μου ένα γουδί
τις χώρες όλες να χωρεί
Και να τις κάνω όλες αυτές ένα ζουμί.
Ελλάδα Κύπρο και Ιράκ
το Κουρδιστάν κι Αφγανιστάν
θε να τους κά-
θε να τους κάνω Αλατιστάν.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΡΑΓΟΥΔΩΝΤΑΣ:

Κάποιος στην άκρη του γιαλού
κοιτάει το τέλος τ' ουρανού
μονάχος του πεθαίνει.Κάποιος στη μάχη πολεμά
η σφαίρα δίπλα μας περνά
στα στήθια του πηγαίνει.
Κι εμείς οι άλλοι μα το ναι
κάνουμε πάρτυ ρεφενέβρε δεν βαριέ- βρε δεν βαριέσαι αδελφέ.

Έξω αστράφτει και βροντά
κι ένας διαβάτης περπατάχαμένος μες στη μπόρα.
Κάπου δεν θα 'χουνε ψωμί
κάπου πεινάει ένα παιδίκαι κλαίει αυτήν την ώρα
Κι εμείς χορτάτοι μα το ναί
κάνουμε γλέντια ρεφενέβρε δεν βαριέ-
βρε δεν βαριέσαι αδελφέ

Πόσοι απόψε ξαγρυπνούν
σαν κολασμένοι τριγυρνούνκαι κλαίνε και πονάνε.Στάσου και σκέψου μια στιγμή
πόσοι σκοτώνονται στη γήτην ώρα που μιλάμε

Μα εμείς οι τρεις στον καφενέ
τσιγάρο πρέφα και καφέβρε δεν βαριέ-
βρε δεν βαριέσαι αδελφέ(Δις)




Τρυγαίος: Ορίστε άλλοι καίνε τα δάση κι άλλοι τα κοπανάνε. Οικοπεδοφάγε!
Ερμής: Σσσσς!
Πόλεμος: Και τώρα η σειρά σου
Θεσαλλονίκη και συ μέσα στο μίγμα. Λίγα σκόρδα, λίγο τυράκι, λίγο αλατοπίπερο ας ρίξω τώρα και λίγο κέτσαπ. Ωραία, τουρλού τουρλού ας γίνουν όλα, πολιτείες και σκόρδα.(Μυρίζει το μίγμα). Καλέ τι μάγειρας είμαι εγώ. Όμως από το μίγμα κάτι λείπει. Α ναι, λίγα δάκρυα. (Δίνει ένα χαστούκι στον Τρυγαίο που αρχίζει να κλαίει. Ο Πόλεμος μαζεύει τα δάκρυα στο γουδί). Έτσι μπράβο μωρό μου, κλάψε κι άλλα δάκρυα μη μας κόψει η συνταγή. Ωραία. Και τώρα το γουδοχέρι να κοπανήσουμε το πράγμα. Α τ’ άφησα μέσα. Πάω να το φέρω. ( στον Ερμή ) έλα κι εσύ μαζί μου. (βγαίνουν)
Τρυγαίος: Βάι βάι βάι!.... κακό που πάθαμε! Λοιπόν, ένα μας σώζει κι ας μην αργούμε. Πρέπει να λευτερώσουμε την Ειρήνη προτού γυρίσει ο πόλεμος με το γουδοχέρι. Γιατί αν αρχίσει το κοπάνημα καήκαμε Θα μας φάει λάχανο. Παιδιά, εδώ θα χρειαστώ τη βοήθειά σας. Θα με βοηθήσετε να λευτερώσουμε τη σκλαβοπούλα την Ειρήνη.
Παιδί 1:
(σηκώνεται μέσα από το ακροατήριο) Βεβαίως θα σε βοηθήσουμε φίλε της Ειρήνης κι όλων των ανθρώπων φίλε.
Παιδί 2
(σηκώνεται μέσα από το ακροατήριο) Πες κι ότι πεις θα γίνει. Εμείς είμαστε στις διαταγές σου.
Παιδί 3 (σηκώνεται μέσα από το ακροατήριο) Εμείς τα παιδιά θέλουμε την ειρήνη πιο πολύ απ’ όλο τον κόσμο.
Παιδί 4 (σηκώνεται μέσα από το ακροατήριο) Μέσα από τη καρδιά μας σε παρακαλούμε να τη φέρεις εμείς είμαστε στη διάθεση σου καλέ μας Τρυγαίε.
Τρυγαίος: Μπράβο παιδιά ειρηνόφιλα! Μερικούς τέτοιους σαν κι εσάς ακόμα να έχει ο κόσμος, ο πόλεμος κι όλοι μαζί του οι κακούργοι, θα φύγουν μια για πάντα από δω πέρα! Λοιπόν, ακούστε το σχέδιό μου. Εγώ θα δέσω με αυτό το σχοινί τις πέτρες που κλείνουν τη σπηλιά της Ειρήνης. Και εσείς θα βοηθήσετε να τραβήξουμε τις πέτρες. Λοιπόν εσείς οι τρεις από δω κι εσείς οι δυο από δω. Ωραία παλικάρια μου. Όταν σας δώσω το σύνθημα όμως, μόνο τότε θα τραβήξετε τα σκοινιά.
(δένει τις πέτρες). Μόνο σας παρακαλώ μη μιλάτε καθόλου, για να μη μας πάρει χαμπάρι ο πόλεμος. Εμπρός , λοιπόν, εσείς θα τραβάτε κι εγώ θα τραγουδώ:

Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Η ΜΑΡΓΑΡΩ

Τραβάτε όλοι ρε παιδιά, (δις)
τραβάτε αργά πολύ αργά, (δις)
Απ’ τη σπηλιά στο φως θα βγει η Ειρήνη
τέρμα οι πολέμοι, τέρμα κι οι πύραυλοι.

Ο πόλεμος είναι σκληρός(δις)
Σκορπάει κακία θάνατο(δις)
Και όποιος πόλεμο δεν έχει γνωρίσει θα’ ναι τυχερός. (δις)

Και τα παιδιά πληγωμένα
δεν έχουν κανένα ποιος να τα λυπηθεί.
Και τα παιδιά τα καημένα
ορφανεμένα μαύρη σκληρή ζωή.

Αργά αργά τραβάτε αργά (δις),
αργά και κάντε υπομονή (δις),
Απ’ τη σπηλιά το Ρηνιώ
θα βγει και θα φέρει
σ’ όλο το κόσμο ειρήνη και χαρά.

Ο πόλεμος είναι σκληρός(δις)
Σκορπάει κακία θάνατο(δις)
Και όποιος πόλεμο δεν έχει γνωρίσει θα’ ναι τυχερός. (δις)

Και τα παιδιά πληγωμένα
δεν έχουν κανένα ποιος να τα λυπηθεί.
Και τα παιδιά τα καημένα
ορφανεμένα μαύρη σκληρή ζωή.
(σ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού τα παιδιά τράβηξαν τις πέτρες αλλά η Ειρήνη δε βγήκε από τη σπηλιά.)
Ερμής: (Μπαίνει). Τι κάνεις εδώ βρε βρομερέ βρομιάρη; Κι όλοι αυτοί γύρο σου τι γυρεύουν;
Τρυγαίος: Τίποτε το κακό Ερμή, Ερμάκι μου!
Ερμής: Βρε συ! Όποιος τολμήσει να ξεθάψει την Ειρήνη θα θανατωθεί είπε ο Δίας.
Τρυγαίος: Να χαρείς τη ζωούλα σου Ερμάκι μου, ζωή στους πεθαμένους σου κι ετούτα τα ζαχαρωτά που σου προσφέρω, μη μας προδώσεις.
Ερμής: Μα ο Δίας θα με κάνει κόσκινο τον έρμο Ερμή αν σ’ αφήσω να λευτερώσεις την Ειρήνη.
Τρυγαίος;Δε σε συμφέρει να μας μαρτυρήσεις. Πέντε χούφτες καραμέλες κάθε μέρα θα σου δίνω εγώ.
Ερμης: Αλήθεια λες; Με υποχρεώνεις. Θα το σκεφτώ το πράγμα!....
Τρυγαίος: Α να, πάρε κι αυτή τη χρυσή κούπα.
Ερμής: Πω πω τι δώρο! Πάντα μου λάτρευα τις χρυσές κούπες. Είσαι χρυσός χρυσέ μου!
Τρυγαίος: Έλα λοιπόν, βοήθα και συ να βγάλουμε έξω την Ειρήνη. Και τότε θα δεις τι δώρα θα σου στέλνει όλη η Ελλάδα. Θα ρίξουμε το σκοινί στη σπηλιά ν’ αρπαχτεί η Ειρήνη για να βγει. (Έτσι και κάνει).
Τραβάνε. Η Ειρήνη την Τρίτη φoρά βγαίνει μαζί με τη φίλη της την Οπώρα. Μόλις τους βλέπει τους κοιτάει θυμωμένη. Γυρνάει την πλάτη της.)
Καλώς το μου, καλώς το μου. Τι κάνει το πουλάκι μου το Ειρηνοειρηνάκι μου και δε μιλεί και δε λαλεί. Ειρήνη. Ρηνάκι. Ρηνούλα. Ρηνιώ.... γιατί σωπαίνει;
(Η Ειρήνη δείχνει ένα παιδί)
Τι λέει καλέ. Δε θέλει να μιλήσει σε μένα παρά στο παιδί; Ανέβα πουλάκι μου να σου το πει να μας το πεις τι έχει να μας πει!
(Η Ειρήνη ψιθυρίζει στο αυτί του παιδιού κάτι). Λοιπόν;
Παιδί: 5 (Λέει ό,τι του’ πε η Ειρήνη): Παραπονιέται πως ήρθε στην Αθήνα τρεις φορές με ειρηνικές προτάσεις και τις τρεις τη διώξατε!
Τρυγαίος: Φταίξαμε οι κολασμένο, συγχώρεσέ μας. Γι’ αυτό σου λέω κυρά μου. Ποτέ μη μας αφήνεις. Μη φεύγεις. Μείνε κοντά μας να μας καθοδηγείς και να μας βάζεις και μυαλό όταν μας φεύγει
Ειρήνη: Τι λέτε παιδιά, να μείνω;
(Tα παιδιά φωνάζουν ...ναι τραγουδούν)
Ειρήνη: Όμως πρώτα θα σας συστήσω τη φίλη μου την Οπώρα που μου κρατούσε συντροφιά κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας μου. Έλα καλή μου Οπώρα κι εσύ να γνωρίσεις τα παιδιά που μας αγαπούν από τα βάθη της καρδιάς τους και το καλό μας τον Τρυγαίο που θα μας πάρει πίσω στη γη.(έρχεται η Οπώρα κοντά και κάνει χειραψία με τα παιδιά)
Οπώρα: Γεια σας καλά μου παιδιά κι από μένα. Είμαι πολύ χαρούμενη που θα πάρετε την αγαπημένη μου Ειρήνη στη γη, γι’ αυτό ας χορέψουμε και ας τραγουδήσουμε για τη μεγάλη χαρά που ζούμε.
Παιδί 6: Εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένος γι’ αυτό από τα βάθη της καρδίας μου θα χαρίσω στην Ειρήνη αυτό το ευωδιαστό λουλούδι ( υποκλίνεται μπροστά της και της το δίνει)
Παιδί 7: Και τώρα γλέντι τραγούδι και χορός. Χορέψετε, χορέψετε παπούτσια μη λυπάστε κι ο Τρυγαίος μας άλλα αγοράζει.


ΓΙΟΥΠΙ ΓΙΑΓΙΑ

1. Ας χαρούμε την Ειρήνη βρε παιδιά
Ας χαρούμε την Ειρήνη βρε παιδιά
όχι πόλεμο και αμάχη όχι όπλα και θανάτοι
μόνο αξίνες φτυάρια και πολλή δουλειά.

2. Τους πολέμους τώρα διώξτε μακριά
τους πολέμους τώρα διώξτε μακριά,
κι αν στα χέρια κανείς πιάσει ένα τόσο πυραυλάκι
Στον ποπό να βγάλει τόσο δα σπιράκι.

3.Γιουπιγιάγια γιούπιγιάγια γιουπιγιά,
Γιουπιγιάγια γιούπιγιάγια γιουπιγιά,
Γιουπιγιάγια γιούπιγιάγια γιουπιγιάγια γιουπιγιάγια,
Γιουπιγιάγια γιούπιγιάγια γιουπιγιά.

ΣΟΛΟ 3. Ας χαρούμε την Ειρήνη βρε παιδιά
Ας χαρούμε την Ειρήνη βρε παιδιά
όχι πόλεμο και αμάχη όχι όπλα και θανάτοι
μόνο αξίνες φτυάρια και πολλή δουλειά.

ΣΟΛΟ 4. Τους πολέμους τώρα διώξτε μακριά
τους πολέμους τώρα διώξτε μακριά,
κι αν στα χέρια κανείς πιάσει ένα τόσο πυραυλάκι
Στον ποπό να βγάλει τόσο σπιράκι.

Τρυγαίος: Για δες εκεί τις πολιτείες που έκλεισαν ειρήνη κι αγαπήσαν! Διώξαν τον πόλεμο απ’ τα σπίτια τους και κουβεντιάζουνε σα φίλες κι ας έχουνε μελανιές στα μούτρα απ’ τις μπουνιές που δώσαν μεταξύ τους. Για δες κι εκείνον που έφτιαχνε πολεμικά κράνη . Έμεινε άνεργος και κλαίει και χτυπιέται!
Ερμής: Αμ’ ο άλλος που ‘φτιαχνε όπλα και χειροβομβίδες. Χτυπάει το κεφάλι του στο πάτωμα.
Τρυγαίος:Τώρα που σταμάτησε ο πόλεμος τι θα κάνετε πουλάκια μου, τι θα κάνετε ε;
Ερμής: θα αλλάξουνε επάγγελμα. Σιγά το πράγμα. Για δες αυτόν που ‘φτιαχνε φτυάρια, τσάπες, γεωργικά εργαλεία, χαρά που ‘χει αντίθετα με κείνους.
Τρυγαίος: Άκουσε κόσμε. Τσάπες, αξίνες, φτυάρια, δρεπάνια και λουλούδια να πάρετε όλοι σας και να πετάξτε μακριά τα όπλα. Εμπρός, όλοι πια σε ειρηνικά έργα. Η Ειρήνη έχει πια παντού απλωθεί. Λοιπόν, και τώρα η ώρα να πάμε πίσω στην γη να εγκαθιδρύσουμε την Ειρήνη. Γεια σου και σένα Ερμή. Μην κλαις, καλέ μην κάνεις έτσι. Θα βάλω και εγώ τα κλάματα και πού είσαι. Θα σου στείλω την άλλη δόση τα ζαχαρωτά με το ταχυδρομείο. Κι αν δεις τον πόλεμο χαιρέτα μου τον και πες του να μην ξεχάσει το γουδοχέρι. Πάμε. Γεια χαρά. (Ακούγεται λίγο στο σκοτάδι το τραγούδι του σκαθαριού).
(φως, Αθήνα. Έξω απ’ το σπίτι του Τρυγαίου.)
Τρυγαίος: Άγριο πράγμα να ταξιδεύεις μέχρι τα σπίτια των θεών. Κουραστικό ταξίδι. Ξεποδαριάστηκα. Τι μικροί μου φαινόσαστε όλοι από κει ψηλά που πετούσα! Τι παρακατιανοί, τι ανθρωπάκια! Μα τώρα ετοιμαστείτε. Θα γίνει η μόνιμη εγκαθίδρυση της Ειρήνης.
Οπλωπόλης1ος:Καλά μα αυτό το κράνος τι να το κάνω;
Τρυγαίος: Ό,τι πρέπει για πι πι. Μετά την παράσταση το πουλάμε. Κι όποιο παιδί θέλει να κάνει πι πί το αγοράζει. Κι όποιος δε θέλει να κάνει πι πι ας το κάνει γλάστρα να φυτέψει μέσα δυόσμο!
Οπλοπώλης 2 Κι αυτό το όπλο;
Τρυγαίος: Μπήξτο στη γη να σκαρφαλώσει πάνω του ο κισσός. Και τώρα εμπρός, γλυκά ζαχαρωτά!
(φέρνουν ζαχαρωτά ). παρακαλώντας ποτέ πια απ’ την Ελλάδα κι απ’ όλη τη γη να μην φύγει Εμπρός παιδιά, ξεπαστρέψτε τα, δικά σα είναι όλα. Κι όλοι μαζί ας χορέψουμε κι ας τραγουδήσουμε η ειρήνη.






ΓΙΑΛΟ ΓΙΑΛΟ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ

Do+ Sol7
1. Τρυγαίος: Εσείς εδώ, εσείς εδώ που κάθε στε,
Do+
τριγύρω και, τριγύρω και κοιτά τε,
Do+ Re- Do+ Sol7 Do+
Ειρήνη: Φάτε πιέτε χο ρέ ψετε και μέ να ν’ αγα πά τε,
Do+ Re- Do+ Sol7 Do+
Όλοι: φάτε πιέτε χο ρέ ψετε και μέ να ν’ αγα πά τε.

Sol7 Do+ Sol7 Do+
Όλοι: Γιαλό –για λό, πηγαίνα με κι’ όλο για σέ να λέγα με,
Re- Do+ Sol7 Do+
γιαλό να πας, γιαλό να ‘ρθεις, τα λόγια μου να θυμηθείς.
*********************
Do+ Sol7
2. Τρυγαίος: Δέηση κά- δέηση κάνω στους Θεούς
Do+
την γη μας να, την γη μας να προσέχουν.
Do+ Re- Do+ Sol7 Do+
Και τη γλυκιά Ειρήνη μας που μόνο μια την έχουν,
Όλοι: και τη γλυκιά Ειρήνη μας που μόνο μια την έχουν.
Όλοι: Γιαλό -γιαλό, …………..
***********************
Do+ Sol7
3. Ειρήνη: Ποτέ πολέ- ποτέ πολέμου ιαχή
Do+
στη γη μην αν- στη γη μην αντηχήσει.
Do+ Re- Do+ Sol7 Do+
Τρυγαίος : Παντού Ειρήνη ν’ απλωθεί κι ο πόλεμος να σβήσει.
Όλοι: Παντού Ειρήνη ν’ απλωθεί κι ο πόλεμος να σβήσει.
Όλοι: Γιαλό -γιαλό, ……..

**********************
Do+ Sol7
4. Ειρήνη: Κι έτσι η ι- κι έτσι η ιστορία μας
Do+
ετούτη παί- ετούτη παίρνει τέλος.
Do+ Re- Do+ Sol7 Do+
Τρυγαίος: Μα η Ειρήνη ελπίζω πια στη γη μη πάρει τέλος.
Όλοι: Μα η Ειρήνη ελπίζω πια στη γη ποτέ μη πάρει τέλος.
Όλοι: Γιαλό -γιαλό, ………..
(Χορεύουν όλοι και χορεύοντας φεύγουν από την σκηνή).

ΤΕΛΟΣ











Επιστροφή στο περιεχόμενο | Επιστροφή στο κύριο μενού